Een fietstocht op Rhodos

Afbeelding
Plaats hier uw vakantieverhaal of reisverslag over uw belevenissen op Rhodos
Plaats reactie
Maridaki

Een fietstocht op Rhodos

Bericht door Maridaki » ma nov 29, 2004 7:48 pm

Het eerste jaar (1995) dat we op ons geliefde eiland Rhodos waren, waren we - mijn vrouw en ik - het hele eiland al over getufd op een scooter en we hadden ook al een jeep gehuurd om helemaal naar het uiterste zuiden te rijden. De laatste 10 dagen van onze vakantie van 3 weken hadden we - omdat we thuis in Nederland ook graag fietstochten maken - het plan opgevat om op Rhodos fietsen te huren en het noordelijke deel van het eiland te verkennen vanuit ons appartement Andrea Mare. Eerst lekker naar - door ons in alle toonaarden bewonderde - oude stad Rhodos, zo'n 11 kilometer verderop. Eerst via de strandweg naar Ixia en vervolgens gewoon langs de grote weg. Even wennen aan het rijgedrag van met name de taxichauffeurs, maar dat ging prima. Op een - uiteraard zonnige - dag eind mei begin juni gingen we weer een eindje fietsen. Niet te ver hadden we afgesproken, want we voelden ons beiden niet helemaal lekker. Naast ons appartementencomplex liep een klein paadje dat ons op de strandweg naar Kremasti zou leiden. Dat kleine paadje scheelde weer een paar honderd meter om, om via de grote weg op hetzelfde punt uit te komen. Bij Kremasti - waar een bevriend Rhodiaans stel woont - rechtdoor en via wat karresporen kom je zo achter het vliegveld bij Paradisi uit. Verder binnendoor kun je niet. Over de grote weg zijn we doorgefietst, windje mee en lichtdalend ging dat perfect en de 7 kilometer naar Soroni was zo gepiept. Daar zijn we de binnenlanden ingegaan.

Afbeelding

Er moest een binnendoor-weggetje zijn naar Petaloudes, maar die hebben we niet kunnen vinden. Op de wegenkaarten van Rhodos staan - behoorlijk wat - wegen die niet blijken te bestaan. Inmiddels voelde we ons weer helemaal toppie! We besloten door te gaan naar Dimilia, zo'n 10 kilometer van de grote weg. De aanvankelijk licht oplopende weg werd steiler en steiler. Uiterst dorstig - we zouden toch niet ver gaan en hadden dus geen drinken meegenomen - kwamen we in Dimilia aan onder het zingen van het eigen gemaakt liedje: twee debilia fietsen in de hete zon naar Dimilia! Het eerste de beste terrasje wat we tegenkwamen hebben we zo ongeveer van de voorraad cola afgeholpen.

Afbeelding

De eigenaar meldde ons dat de komende twee kilometer behoorlijk steil omhoog gingen, maar dat het daarna wel meeviel. En inderdaad daarna - tot aan Archipoli - viel het mee. Toen linksaf richting Psintos. Veel meer dan een grindweg was het niet en midden op de dag legden we ploeterend de stijgende - en af en toe dalende - weg af. Aan deze 10 kilometer lange 'marteling' op het heetst van de dag leek geen eind te komen. Eindelijk kwam Psintos in zicht. Ook hier weer het eerste de beste terrasje beroofd van de voorraad koele cola en even een uurtje uitblazen. We vroegen de uitbaatster wat de beste weg was richting Trianda. Er waren twee mogelijkheden: één via Kato Kalamonas en de tweede via Maritsa. Allebei de wegen waren pas geasfalteerd. Dat was het goede nieuws. Het slechte nieuws was beide wegen de eerste 5 kilometer een gemene stijging kenden. De stoute schoenen maar aangetrokken en voor de weg via Maritsa gekozen. Na een kilometer omhoog zweten - de cola moet er toch weer uit - hoorden we ineens: pffft !! Ik had een lekke achterband. Terug naar het dorpje waar we net vandaan kwamen ging met een lekke band toch beter dan omhoog met volle banden! Daar Antonis - de fietsverhuurder - gebeld. Eerst geloofde hij niet dat we 'helemaal' in Psintos zaten. Een autochtoon moest aan de lijn komen om ons verhaal te bevestigen. Ik stelde voor dat hij ons met de pick-up kwam ophalen, maar die was net weg voor een ander pechgeval. Binnen een half uur was de lafaard er met zijn motor en had een nieuwe band om z'n nek. Balen! Moesten we toch op eigen kracht terug. De klok sloeg inmiddels 5 uur toen we opnieuw aan de 'beklimming' begonnen. Onderweg kwamen we af en toe toeristen tegen die ons meewarig aankeken van hun scooter of motor. Lui volk! Tijdens het laatste deel van de klim - we wisten dat de top niet ver weg meer kon zijn, want we hadden radarinstallaties gespot en die staan meestal boven op - werden we ingehaald door wegwerkers die we kort daarvoor nog aan het werk hadden gezien. Ze hingen applaudiserend uit hun pick-up. Dat gaf de burger moed. Eindelijk boven gekomen was de afdaling naar Maritsa steil; steiler dan de beklimming die we net achter de rug hadden, gerechtigheid. Mijn vrouw kreeg kramp in de handen van het remmen; gaat het weer te hard, het is ook nooit goed! We kwamen zo langzamerhand weer op bekend terrein. In vliegende vaart Maritsa doorgesneld - ook hier woont een Rhodiaanse bekende van ons - en op naar Pastida en dat alles zonder trappende bewegingen te maken. Ook het laatst stuk naar Trianda kon zonder noemenswaardige inspanning worden afgelegd. Zo rond 19:00 uur stapten we van de fiets af bij de strandbar Rainbow tegenover Elektra Palace en vlakbij ons appartement. We hebben ons in de comfortabele stoelen gehesen en genoten zoals dat heet moe maar voldaan van sloten bier en de ondergaande zon. We lieten ons uitgebreid loven door de bemensing - Manolis, Sakis - van Rainbow over deze hun ogen haast bovenmenselijke, maar vooral zinloze prestatie. Tot nog toe zijn we 9 maal op Rhodos geweest. We hebben altijd fietsen gehuurd en vele fietstochtjes gemaakt, maar zo'n tocht als beschreven hebben we nooit meer gemaakt. We laten het bij deze steeds zoeter wordende herinnering.

Afbeelding

Onze tocht in rood aangegeven!!
Laatst gewijzigd door Maridaki op vr jan 07, 2005 9:58 am, 2 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
Rhodosfan
Site Admin
Site Admin
Berichten: 1944
Lid geworden op: za nov 20, 2004 8:08 pm

Bericht door Rhodosfan » ma nov 29, 2004 8:16 pm

We hebben altijd fietsen gehuurd en vele fietstochtjes gemaakt, maar zo'n tocht als beschreven hebben we nooit meer gemaakt. We laten het bij de steeds zoeter wordende herinnering.



Hallo, sportievelingen :wink: :wink:

Heb genoten van jullie verhaal. Jammer dat jullie van deze "tour de Rodos" geen foto's hebben bijgesloten :cry: :P :lol: :wink:

gr, Frans

P.S. Toch nog foto's bijgevoegd. Prachtig :P :P 8) :lol:
Laatst gewijzigd door Rhodosfan op wo feb 09, 2005 9:42 pm, 1 keer totaal gewijzigd.
Afbeelding

Vanessa
Gevorderde User
Gevorderde User
Berichten: 22
Lid geworden op: di dec 28, 2004 6:30 pm

Fietstocht op Rhodos

Bericht door Vanessa » wo feb 09, 2005 9:38 pm

Hallo sportievelingen

Wel men zou zeggen er bestaan geen zotten, maar toch wel hoor.
Wij (mijn vriend en ik) zijn deze zomer naar Rhodos geweest. Ik doe mijn eindwerk over Rhodos dus het was dan ook de bedoeling om zoveel mogelijk te bezoeken. Mijn vriend en ik rijden nog niet met de wagen dus we konden niet anders dan een fiets huren. Dat vond ik geen probleem, daar we toch redelijk sportief aangelegen zijn en dag in dag uit met de fiets rondtoeren hier in West-Vlaanderen. Maar ik had me toch wat mispakt!
De eerste dagen waren kleine tochtjes zoals vanuit Ixia (waar we logeerden) naar Rhodos-stad, Trianda en Ialysos. Dus we zagen het heel goed zitten om even de thermen van Kallithéa en Petaloúdes te gaan bezoeken. Ja mannekes!!!
We zijn 's morgens om 10h30 vertrekken vanuit ons hotel richting Rodini-park. Dat begon al goed, want achter het hotel was een steile berg gelegen, waar ik zelfs nog niet op kon rijden. Je kunt natuurlijk al geloven dat ik niet veel zin had om nog door te gaan. Maar kom de dag was nog jong, we hadden genoeg water op zak en ik moest de hotels en de bezienswaardigheden bezoeken. Ik kon niet anders.
Gelukkig spoorde Michel (mijn vriend) me de hele tijd aan en gaf hij me nu en dan wel een duwtje in de rug zodat ik telkens terug de moed vond. Na het bezoeken van een aantal hotels kwamen we aan de thermen van Kallithéa. Daar hebben een toffe meneer leren kennen. Hij is sponsenduiker en ik heb dan bij hem ook een aantal sponsen gekocht. Ik mocht ook bij hem op de foto. Hij gaf ons zijn adres en vroeg hij vroeg of we de foto's wilden opsturen zodat hij het dan in zijn albumpje kon steken met allerlei foto's over zijn duikprestaties. Als cadeautje kreeg ik nog een extra sponsje. Echt heel lief vond ik dat. Daarom heb ik dan ook onlangs die foto's opgestuurd.
Hij vond het al een ware prestatie dat we van zo ver al kwamen met de fiets. Dat vonden wij ook, maar we wisten niet wat ons nog te wachten stond.
Een beetje na de middag kwamen we aan het Grecotel. Even dit hotel gaan onderzoeken en dan even toch tijd voor een terrasje. We vroegen aan de eigenaar van de taverne hoe we het best naar Petaloúdes reden. Hij vroeg zo: By bike or by car? En wij zo heel trots: By bike! Hij keek zo beetje raar aan :?: by bike: you're crazy. Wij nee nee we are going to try it. Yeah right? :? Nu snap waarom die man zo keek. Tegen een uur of 4 hadden we dan eindelijk Faliráki bereikt. Nu leek het op de kaart niet zo ver meer. Maar na de afslag naar rechts stond een immens beklimming voor onze neus. We begonnen de klim, met het gedacht dat het wel vlug zo gedaan. Niet dus!!
Op een gegeven moment konden we gewoon niet meer fietsen. Ik geraakte gewoon niet vooruit. We hadden dan ook geen mountainbikes gehuurd, maar gewoon fietsen. Op een gegeven moment zag ik het echt niet meer zitten. Ik heb me fiets daar in de haag gegooid en ik zei tegen Michel: echt jong ik kap ermee!! ik had me eindwerk beter over Bellewaarde gedaan!! Dit is een pretpark hier in West-Vlaanderen. Natuurlijk heb ik er al spijt van dat ik dit gezegd heb, want ik ben echt heel blij dat ik Rhodos gekozen heb!
Het bleef maar omhoog gaan en omhoog gaan. Iedere bocht die naderden dacht ik: ja nu zal het wel omlaag gaan, maar nee weer om hoog :cry: We hadden al een paar wagens zien passeren en probeerde hen te stoppen, maar ze zwaaiden gewoon even naar ons. Ze dachten waarschijnlijk ook wel: domme toeristen!! Ongeveer op de helft van de tocht omhoog, kwamen we eindelijk weer in de bewoonde omgeving, Psínthos. We stopten aan een tankstation om even wat drank te kopen. De eigenaar bood ons direct een stoel aan binnen in zijn winkeltje en vertelde wat over zijn vogeltjes terwijl hij naar een soapserie in het Grieks aan het kijken was. Hij lachtte soms even naar ons, want hij kon zich niet goed verstaanbaar maken in het Engels. Een klant van het tankstation legde ons dan uit op onze kaart dat het niet meer zo ver was, maar hij had er wel niet bij verteld het de hele weg omhoog was en dat het misschien met de wagen niet ver was! Na lang puffen en roepen op Michel ("Sorry scheetje!" moest je dit ooit lezen), was er dan eindelijk wat hoop. Een bordje: 200 m to the top! Ja Michel en ik spurten jongens echt niet normaal. We waren boven!!! Wie had dat ooit gedacht. Toen ik daar boven stond, was ik al het bloed, zweet en tranen al vergeten, want het uitzicht was prachtig. We hadden er in het totaal wel 4 uur over gedaan om boven te geraken, maar het was de moeite waard. En nu het toffe gedeelte de weg naar beneden. Ik was wel wat bang, met al die bochten en de diepe afgronden. Het probleem was ook het was een fiets waarmee je achteruit moest trappen om te remmen, dus op een gegeven moment had ik een kramp in mijn kuit. Gelukkig duurde de tocht niet zolang...in amper een uurtje stonden we beneden. We dachten om even de vlindertjes te gaan bekijken ja mis dus. Het was al dicht. Gelukkig is Michel iemand die voor niets verlegen is, hij is gewoon via de uitgang van het park even vlug binnengewandeld om een paar foto's te nemen. Ik vond op dat moment dat ik wel een bank en zoals alle sportievelingen hmhm een sigaretje verdient had.
Maar dan was het dus al na 6 uur en ik was bang dat we de kustweg niet zouden bereiken voor het donker was. Dus wij dachten het is het kortste langs Maritsá. Ja maar dan moet het wel juist aangeduid zijn op de kaart en moet je dus wel de juiste weg inslaan. We waren misschien een half uurtje van de kust verwijderd, toen we een bordje richting Maritsá zagen. Wij dus van de veronderstelling dat we daarheen moesten. Ja oké dus we hebben na onze lange tocht toch nog een omweg gemaakt en het was dan nog eens ophoog ook!!! Beter kon het niet. Mijn grootste angst was wel dat we de weg niet meer gingen vinden in het donker, vooral ook omdat de fietsen geen lichten hadden. Maar na een tijdje kwamen we terug in de bewoonde wereld. We hadden de kustweg bereikt. Het was intussen wel al donker geworden, maar ja we waren op de goede weg! En dan eindelijk om half negen kwamen we dan eindelijk in het hotel terug aan. Nog net op tijd om te gaan dineren. We hadden een koppel leren kennen, die ook van België afkomstig zijn. Ze waren heel ongerust geweest de hele dag. Ze gingen ons bijna komen zoeken. Ze hadden namelijk een huurwagen. Gelukkig hebben zij ons de volgende dag meegenomen naar Lindos. Toen Michel en ik in de wagen zaten op weg naar Lindos keken we mekaar en zeiden bijna te gelijk: Best dat we hier niet zitten met de fiets :?
Toch ben ik achteraf wel blij dat ik dit gedaan heb. De volgende dag was het platte rust aan het zwembad hoor. Maar zoals de sportievelingen die hier al hun fietsverhaal deden, genoten we van de belangstelling van de Belgen en de lokale bevolking die ons bewonderswaardig aankeken, omdat we zo'n lange tocht er opzitten hadden.
Ik heb het verhaal van de sportievelingen gelezen en terug alles beleefd. Wij zijn wel wat anders gereden: jullie hebben de westkant meer gedaan, wij zijn via Rhodos, Kallithéa, Faliráki, Kalythiés, Psínthos, Petaloúdes, Damatriá, Maritsá, Kremastí en via Ialyssos terug naar Ixia gereden.
Ik zal niet zeggen dat ik het opnieuw zou doen, misschien wel, maar kom het was een unieke ervaring!! Die ik samen met mijn allerliefste schat doorstaan heb!!

Nu ben ik blij dat ik weer in Brugge kan rondrijden met mijn fietsje. Het is er niet zo heuvelachtig :wink:

Groetjes
Vanessa

Gebruikersavatar
Rhodosfan
Site Admin
Site Admin
Berichten: 1944
Lid geworden op: za nov 20, 2004 8:08 pm

Bericht door Rhodosfan » wo feb 09, 2005 9:50 pm

Hi Vanessa,

Prachtig verhaal 8) kan alleen maar zeggen: Respect, respect :!: :!: Of hoe ze bij jullie in Belgie zeggen: Chapeau :wink: :wink:

gr, Frans
Afbeelding

Maridaki

Re: Fietstocht op Rhodos

Bericht door Maridaki » do feb 10, 2005 8:10 am

Vanessa schreef:Hallo sportievelingen

Maar zoals de sportievelingen die hier al hun fietsverhaal deden, genoten we van de belangstelling van de Belgen en de lokale bevolking die ons bewonderswaardig aankeken, omdat we zo'n lange tocht er opzitten hadden.
Ik heb het verhaal van de sportievelingen gelezen en terug alles beleefd. Wij zijn wel wat anders gereden: jullie hebben de westkant meer gedaan, wij zijn via Rhodos, Kallithéa, Faliráki, Kalythiés, Psínthos, Petaloúdes, Damatriá, Maritsá, Kremastí en via Ialyssos terug naar Ixia gereden.
Ik zal niet zeggen dat ik het opnieuw zou doen, misschien wel, maar kom het was een unieke ervaring!! Die ik samen met mijn allerliefste schat doorstaan heb!!

Nu ben ik blij dat ik weer in Brugge kan rondrijden met mijn fietsje. Het is er niet zo heuvelachtig :wink:

Groetjes
Vanessa


Hallo Vanessa,

Ook een 'barre' tocht, zeg! Tijdens het lezen van je prachtig verhaal kon ik je gevoel van: "ik vertik het langer :evil: , ik fiets geen meter meer!" heel goed voorstellen. Toch uniek, zo'n monsterrit en ik garandeer je, dat je daar nog jaren aan terugdenkt!
Dit voorjaar gaan we weer naar Rhodos en gaan weer fietsen, maar of we ook weer zulke tochten gaan maken; 10 jaar ouder dan toen, hè en dus .......!

Adìo

Maridaki

aufwiedersehen
Nieuwe User
Nieuwe User
Berichten: 8
Lid geworden op: ma jul 30, 2007 8:13 pm

Bericht door aufwiedersehen » di jul 31, 2007 1:49 pm

Schitterend verhaal, ook ik hoop zo een mooie toch over een week of twee te maken.....Maar het lijkt me handig als ik het eerst even met de auto verken....Naja dan komt het er misschien niet meer van;)

Plaats reactie